15 augustus 2011

Reizen en Eten

Het leuke aan koken is niet alleen de bereiding, maar ook het genieten van het resultaat. Op vakantie, wat bij ons vaak deels kamperen is, stelt dat eerste weinig voor. Met één brandertje en twee pannetjes haal ik meestal net het niveau van een studentenmaaltijd. Gelukkig gaan we elke vakantie wel een paar keer uit eten om te genieten van de kookkunsten van anderen.

Waar eten we vandaag?
De dan telkens terugkerende vraag is, maar waar? Per definitie kennen we de streek of stad waar we dan zijn niet goed. Zomaar ergens binnenstappen kan heel goed uitpakken, maar ervaring leert dat het uiterlijk van een restaurant weinig zegt over de kwaliteit van het eten. Eigenlijk ken ik maar één beslissingsregel die ik min of meer blindelings durf op te volgen. Een wachtrij voor de deur is bijna altijd een garantie voor goede maaltijd.

Trattoria Antonio al Pantheon
Zo bewaren we nog altijd goede herinneringen aan een restaurant in Rome waar we deze regel hebben opgevolgd, waar de eigenaar witte wijn uitdeelde om de ‘pijn’ van het wachten te verzachten, en waar ik nog wel eens terugdenk aan die overheerlijke pasta met truffel. Voor als u in Rome bent het adres is: Trattoria Antonio al Pantheon, Via Dei Pastini. Opmerkelijk genoeg, maar misschien ook niet, zijn een aantal van onze meest bijzondere eetervaringen afkomstig uit de reisgidsen die we op elke reis meenemen. Reisgidsen waar we als Bibliotheek Midden-Brabant een zeer uitgebreide collectie van in huis hebben.


La Super Rica
Deze zomer waren we in Santa Barbara op zoek naar het restaurant La Super Rica dat in de onze reisgids werd omschreven als een plek waar zelfs topkok Julia Child dol op was. Omdat het niet midden in het centrum ligt moesten we tot twee keer toe een ‘local’ de weg vragen en tot twee keer toe kregen we de spontane reactie dat dit het beste restaurant van de stad was, waarbij één van de twee ons aankeek met een blik van ”hoe kennen jullie (toeristen) dit adres”?. Zulke reacties scheppen natuurlijk verwachtingen en we keken wel even raar op toen we ons ‘restaurant’ zagen en het nog het meest weg had van een plaatselijke friettent. Maar omdat ook hier de geruststellende wachtrij buiten stond zijn we toch maar gewoon aangeschoven. Iets waar we geen spijt van hebben gekregen omdat het Mexicaanse eten meer dan heerlijk was en omdat de ambiance met plastic stoelen en plastic bestek eerder bijdroeg aan puurheid en kwaliteit van het eten dan dat het er afbreuk aan deed.

Restaurant Chartier
Een andere bijzondere eetervaring die ook uit een reisgids komt en die gelukkig iets dichter bij ligt wil ik u tot slot niet onthouden. Het gaat om restaurant Chartier aan de Rue du Faubourg-Montmatre 7 in Parijs. In de buurt van de Parijse Opera. Bij dit restaurant is het juist het interieur en wat er allemaal gebeurd wat het eten tot een feestmaaltijd maakt. Het is er een drukte van belang en je waant je een eeuw terug in de tijd.


Drie bijzondere eetervaringen die ik alle drie van harte kan aanbevelen. Je moet bij alle drie helaas wel even in de rij staan, hoewel dat ook leuke gesprekken kan opleveren. Het is het wachten echter meer dan waard. Twee van deze drie zouden wij zonder onze reisgidsen nooit op het spoor zijn gekomen.


Herman Horst

0 reacties:

Een reactie posten

OVER DE BLOGGERS

Mijn foto
Directieteam Bibliotheek Midden-Brabant
Mijn volledige profiel tonen

Twitter

ZOEKEN

OP DE HOOGTE

Wilt u op de hoogte blijven van nieuwe toevoegingen?
Abonneer...

ARCHIEF

Volgers